SİTEM..

Böylesi anlarda ancak yazarak soluk alabiliyorum. O yüzden yazmak istedim belki de, bilemiyorum...Hepimizin, birbirimizi son kez gördüğümüz bir gün olacak. O günün hangisi olacağını hiç bilemeyeceğiz.

Ve o gün gelecek.Koyu bir gecede beliren kara bir muhrip gibi girecek hayatımıza.Düşüncelerimizin arkasındaki o belirsiz bölgede şekilsiz gölgeler gibi dolaşan korku dolu sezgiler yıkıcı gerçeklere dönüşecek.

Ben, Tanrı' nın ilahi alaycılığını yaşadığımı düşünüyorum.

Bu hayatta işlenen günahların cezasını yine bu hayatta çekiyoruz demiş Kemal Tahir. Ama ben bu kadar ağır bir vebali hakedecek günah işlemediğimi de biliyorum.

O zaman neden?

Kudretine, gücüne, varlığına her daim inandığım Tanrı neden beni ve benim gibi nicelerini bu kadar zifir karanlıkların kucağına merhametsizce bırakabiliyor?

Yaşadığım travmaları atlatmam yıllarımı almıştı....İçimde koca bi boşluk kalmıştı...

Ne aileniz ne de dostlarınız o boşluğu yamayamıyorlar. Öyle bir ıssızlık ki. En tiksindiğim düşmanıma bile dilemem demiştim bazı olayları yaşadığımda. Gerçekten dilemem......